|
Jestem tylko człowiekiem. Istotą, która żyje najlepiej, jak potrafi. Istotą,która stara się doceniać swoje życie. Która stara się zawsze być o krok przed innymi. Ale co mi po tym. Powinnam być też istotą, która jest stworzona do kochania. Do tego by ktoś mówił mi czułe słówka do ucha. Do tego, by ktoś przynosił mi śniadania do łóżka. Nie umiem kochać. Taka jest prawda. Za bardzo boję się zranienia i odrzucenia. Może po prostu za dużo już przeszłam. Może.
|
Dodaj komentarz
