|
I to jest koncert. Kiedy czujesz każdy mięsień, a nie czujesz gardła. Gdy Twoje ręce przez cały czas były w górze, a Ty myślami na scenie z mistrzami. Kiedy nie obchodzi Cię, kogo nadepnąłeś i kto nadepnął Ciebie. Gdy nie siedziałeś gdzieś tam, tylko skakałeś pod samą sceną, czując na sobie tysiące ciał. Kiedy muzyka była w każdym zakamarku Twojego ciała i nawet jak nie znałeś tekstu, to wpuszczałeś ją do serca. Gdy po zejściu mistrzów ze sceny Ty byłeś gotowy na bis i krzyczałeś, bo tylko tego chciałeś. Kiedy po skończeniu znalazłeś jeszcze chwilę dla nowo poznanych znajomych i dla starych kumpli, tak o, na pogaduchy w świetle księżyca. A potem z rozkoszą pomaszerowałeś do swojego łóżka z uśmiechem na twarzy, bo wiesz przecież, że nie zmarnowałeś tego wieczoru.
|
Dodaj komentarz
