tak się boję o mnie.. mógłbym stać w tym oknie, zrobić krok w bezpowrotnie, a pod stopami mieć dwa stopnie w dół, związane dłonie i te listy do mnie, wydrapane w betonie jak blizny.. wciąż lecę w dół, to straszne jak ból a silniejsze niż instynkt, przeczucie, że cud nie przytrafia mi się nigdy.`

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!