|
.. Wiesz jak to jest... umierać ? - zapytał i spuścił oczy.
- Nigdy nie umierałam - odparłam zdziwiona.
- Śmierć to po prostu życie, którego nie ma. - powiedział i spojrzał w gwiazdy.
- Nie rozumiem. Przecież tu stoisz, oddychasz, mówisz.
- Fizycznie jestem żywy, ale psychicznie nigdy już nie będę. Właśnie cię straciłem. Pozwoliłem ci odejść. To tak jakbym popełnił samobójstwo.
Poczułam się jak zabójca. Spojrzałam na swoje dłonie. Wyobraziłam sobie, że są całe w zaschniętej krwi, a pod paznokciami mam cudzy naskórek.
|
Dodaj komentarz
