|
Umarłam. Już dawno temu umarłam. Ciałem jestem, ale nie ma mnie duchem, jakby ze mnie już dawno wyszedł, jakby zostało samo "opakowanie", za które mnie tak pokochałaś. Tak, wielu ludzi ocenia książkę po okładce, zamiast wejść w niej wnętrze, tak jak Ty to uczyniłeś ze mną. Pocieszam się, śmieszne, co? Nie jesteś najgorszy, po prostu nie masz w sobie miłości. Nie potrafisz zrobić dla mnie "wszystkiego", a ja za Ciebie oddałabym wszystko, co mam i co kiedykolwiek przyszło mi posiadać. Oddałabym siebie, swoje wnętrze, ulubione szare converse'y, którymi przeszłam już pół świata, ulubioną koszulę w kratę, której środkowy guzik wiecznie było Ci zapinać, oddałabym wszystko co mam, a nawet więcej, całą siebie, ukradłabym każdą gwiazdkę z nieba, jeśli to sprawi, że będziesz blisko i mnie bezwarunkowo pokochasz. Śmieszne uczucie, które nie ma przyszłości, ale przecież pomarzyć człowiekowi nikt nie zabronił, nieprawdaż? Bez Ciebie nie istnieję, aczkolwiek czy to coś zmieni, prócz miliona myśli?
|
Dodaj komentarz
