Zaklucz mi usta i wyrzuć klucz, niech już każdy żyje w niewiedzy, co do moich uczuć. Niech mama widzi we mnie to samo pełne życia dziecko, któremu nic nie trzeba do pełni życia, niech tata widzi we mnie piękną dziewczynę, która jest tak samo idealna wewnątrz jak z zewnątrz, niech brat zauważy we mnie kogoś innego, aniżeli idealną siostrę, która jest alfą i omegą i nigdy nie popełnia błędów, niech moi przyjaciele zobaczą we mnie smutek, kiedy się uśmiecham. Nie ma osoby na świecie, która zauważyłaby we mnie to, co tak doszczętnie niszczy moją osobę. Myśli, wspomnienia, wiara w brak wiary, uśmiech bez radości, który jest najbardziej zaborczy ze wszystkich. Kiedy zamiast płakać, uśmiecham się w takt słyszanych słów, by zagłuszyć ten okrutny i głośny głos w głowie, który każe płakać. Proszę, zauważ we mnie kogoś, kim jestem naprawdę. Tę pruderyjną dziewczynę, która tak często deliberuje nad sensem swojego istnienia. [igb]

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!