|
‚Nawet jeśli czasem trochę się skarżę – mówiło serce – to tylko dlatego,że jestem sercem ludzkim, a one są właśnie takie. Obawiają się sięgnąćpo swoje najwyższe marzenia, ponieważ wydaje im się że nie są ichgodne, albo że nigdy im się to nie uda. My, serca, umieramy na samąmyśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogłybyć piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, alepozostają na zawsze niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje,zawsze na koniec cierpimy straszliwe męki.’
|
Dodaj komentarz
