|
wszystko się zmienia, dorastamy. nie pamiętam, kiedy ostatnio spotkaliśmy się wszyscy na podwórku, na którym się wychowywaliśmy. stopniowo ludzie znikali. zostawało nas coraz mniej, z każdym rokiem. tego lata nie ma już nikogo. nikt nie przesiaduje na kocach, nikt nie buduje z nich namiotu. drzewa, które dawały nam cień w upalne dni zostały ścięte. niegdyś wydeptany od gry w gumę trawnik znów jest całkowicie zielony. mijamy się, rzucamy krótkie 'cześć' i wracamy dalej do swojego życia. nienawidzę przemijania.
|
Dodaj komentarz
