|
Dzień kiedy zabrakło jej dla mnie zostanie w mojej pamięci na zawsze, a przecież minęło już 7 lat. Z pozoru mało znaczący piątek, dość wczesna godzina, dla niej walka o życie, o chociażby kolejny oddech który miał być tym ostatnim. Kilkakrotnie starałam się załagodzić tą pustkę w sercu, ale nie dałam rady, to było zbyt trudne. Od tej pory już żadne urodziny nie są takie same, każde wspomnienie boli tak samo jak na początku. Chcę płakać, usilnie potrzebuję tego tak samo jak tlenu aby oddychać, ale już nie potrafię, nie potrafię okazywać tego co z pozoru ludzie zwą uczuciami, coś mnie blokuje. Jestem bezsilna, ciągle udaję, że jest dobrze./siwaa17 - część 1
|
Dodaj komentarz
