 |
Siedziałam na krawężniku i zwyczajnie płakałam. On wychodząc z budynku zobaczył mnie, nie spodziewałam się Go o tej porze w tym miejscu. Nie chciałam, by zobaczył mnie w takim stanie. Z zaczerwienionymi oczami od płaczu. Zapytał przejęty moim widokiem `Co się dzieje?` Odparłam, że nic. Tak, to takie banalne i mało wiarygodne. Ale nie mogłam Mu powiedzieć, że płacze, bo najzwyczajniej na świecie nie mogę z Nim być, że brakuje mi właśnie Jego. Nie mogłam Mu powiedzieć, że płacze, bo brakuje mi sił do walki z nieodwzajemnioną miłością.
|
Dodaj komentarz
