 |
Słyszysz? Krzyczę do Ciebie poprzez mgłę, nie wiem czy mnie słyszysz, ale tak pragnę byś usłyszał choć cichy szept. Słyszysz jak mówię o miłości? Prawie tak wspaniale jak Ty, kiedy zdesperowany stałeś pod moimi drzwiami i prosiłeś o kolejną szansę. Kwiaty od Ciebie wciąż stoją w wazonie na parapecie mimo, że już dawno straciły wszystkie liście. Dlaczego ich nie wyrzuciłam? Sentyment to skurwysyn, który przypomina o sobie za każdym razem, kiedy widzę Twoje zdjęcie. Usłysz moje wołanie i błaganie o pomoc, nie oczekuję niczego więcej, tylko podaj mi dłoń i wyciągnij na powierzchnię, dalej pójdę sama, szczęśliwsza o jedno serce, które w momencie naszych ostatnich spojrzeń w oczy, w końcu odzyskam i ukryję w miejscu, z którego nigdy go nie wyrwiesz.
|
Dodaj komentarz
