Kolejny raz przypadkiem wpadliśmy na siebie w samym centrum miasta. Szła sama, a jej wzrok był taki zagubiony. Nie mogłem oderwać od niej oczu. Odnalazłem w niej znów tą magiczną cząstkę, która kilka miesięcy temu sprawiła, że zapragnąłem mieć ją przy sobie. Teraz wszystko wróciło, odczułem każdą wspólną chwilę. Uświadomiłem sobie, że straciłem to na własne życzenie. Straciłem taką cudowną kobietę. Teraz wiem, że jest za późno, bo ona układa sobie życie od nowa, ale gdy tak nieśmiało uśmiechnęła zapragnąłem aby znów uśmiechała się tak tylko dla mnie. [szkodliwy]

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!