Ot­worzył się prze­de mną. Opo­wiadał o swoich roz­terkach, prob­le­mach, o tym co go spot­kało, ile stra­cił. Mówił o strachu, bólu, cier­pieniu, o nies­pełnionych marze­niach. O pier­wszej myśli, by skończyć ze swym życiem. O pier­wszym po­ciągnięciu żyletką. O tym jak tra­fił do szpi­tala, bo prze­daw­ko­wał le­ki. Ob­serwo­wałam każdy je­go ruch. Słyszałam z ja­kim tru­dem wy­powiada się na swój te­mat. Je­go twarz wy­rażała wiele emoc­ji, nie dających ok­reślić się słowa­mi. Nag­le poczułam wiel­ki wstyd, bo mo­je prob­le­my i smu­tek były niczym żart z kiep­skiej ko­medii, ba­nał w porówna­niu z tym, przez co on mu­siał przejść.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!