Stałam w deszczu jak ostatnia desperatka. Nie zważałam na deszcz, przez który niemal oślepłam, nie wzruszał mnie fakt, że moje włosy zaraz zaczną się kręcić, jak oszalałe z powodu wilgoci. Stałam w deszczu, mocząc moje ulubione trampki w kałuży i patrzyłam na Ciebie, pochłaniając Cię wzrokiem. Niebo płakało deszczem, a ja zapomniałam o Bożym świecie - w tym o istnieniu parasolki, którą złożoną trzymałam w dłoni.
|