|
2.osiemnastolatką bez kłopotów i zmartwień. Na pozór. Niech wszyscy tak myślą. Jest łatwiej. I tak nikt nie jest w stanie w jakikolwiek sposób pomóc. Sama nie potrafię. Dlaczego tak bardzo nie mogę przestać o Tobie myśleć? Co takiego pozostawiłeś mi, że nie chcę Cię zapomnieć. Jak bardzo wszczepiłeś się w mój organizm, że brak Ciebie powoduje u mnie nie tylko złe samopoczucie ale też objawy fizyczne. Czy istnieje na Ciebie lekarstwo ? Mam nadzieję, że nie bo nawet gdyby w tym momencie wymazano całą pamięć i nie pamiętałabym Cię to i tak pozostałaby ogromna pustka, która nie pozwoliłaby mi normalnie funkcjonować. Zostałeś wyznaczony do tego by uczestniczyć w moim życiu, by towarzyszyć mi nawet jeśli Ty tego nie chcesz. Jesteś codziennie. W moich myślach, kiedy robię śniadanie i kiedy wracam po całym dniu do domu i w przerwach i sytuacjach stresujących. Na egzaminach, i kiedy jestem ze znajomymi pijąc piwo. Ty jesteś i będziesz. Już zawsze. Nic tego nie zmieni.
|
Dodaj komentarz
