 |
Spróbuj zrozumieć, kochanie, że to wszystko to nostalgia. Spróbuj zrozumieć, że mój chory humor pochodzi z braku Twojego uśmiechu. Spróbuj zrozumieć, że moja irytująca maniera, że wysyłam jedną wiadomość przez 15 minut pochodzi z roztrzęsionych, mokrych rąk, które tak dawno nie mierzwiły Twoich włosów, Spróbuj zrozumieć, że mój brak reakcji na Twój uścisk, jest skutkiem bezsilności, która została we mnie po kłótniach. Mimo wszystko, rzucenie się w Twoje ramiona już nie jest wywołane miłością do Ciebie, a brakiem poczucia bezpieczeństwa wobec świata. A Twój zapach, który był niegdyś dla mnie lepszy niż każdy inny, kojarzy się tylko z kimś, kto kiedyś chciał być, a teraz tylko ja go do tego zmuszam. Spróbuj zrozumieć, że jeśli będę płakać cicho na telefon podczas rozmowy z tobą, to nie dlatego że chcę, żebyś był bliżej, i żeby było jak kiedyś. To dlatego, że nie mogę pozwolić byś upadał razem ze mną. /ohmarilyn.
|
Dodaj komentarz
