|
Przestałam być zagubioną wewnętrznie dziewczynką, która wszędzie szuka pomocy, bo nie wie z kim ma rozmawiać o własnym życiu. Przestałam patrzeć w przeszłość i ją opłakiwać. Przestałam się chować po kątach i rozmyślać o tym wszystkim co złe. Zwyczajnie zerwałam z pewnymi zasadami, które przez cały czas mnie niszczyły. Dopiero teraz to wszystko zrozumiałam. I wiem, że późno, ale wciąż twierdzę, że lepiej późno niż wcale, bo w końcu czas czegoś uczy. Zawsze pozwala na coś spojrzeć inaczej i brać różne wersje życia. Jednak teraz to co będzie, cała przyszłość będzie zależeć wyłącznie ode mnie. A nie chcę nawet próbować myśleć o tym, jakby miała wyglądać gdybym miała ją w jednej chwili zniszczyć głupotą oraz błędnym posunięciem. O przyszłość, o życie się walczy, a nie poddaje i z łatwością oddaje zwycięstwo, jak gdyby nigdy nic się nie wydarzyło.
|
Dodaj komentarz
