|
to już rok! kto by pomyślał, że tak to wszystko się potoczy. nasze pokrewieństwo, dom, który miał być tym pieprzonym azylem, tego już nie ma. I nie będzie. Nie ma Ciebie, od roku. jest źle. jest okropnie, strasznie w kurwe źle. a miało być lepiej, miało być cicho, spokojnie, bez awantur, bez krzyków i agresji. Miała być rodzina, ale nawet jeżeli Ty byłes tym najgorszym, to bez Ciebie to wszystko nie ma sensu. Może to głupie, ale chyba wolałabym te wszystkie nocne awantury, wyzywanie od najgorszych, niż to jak jest teraz, że my tutaj niby razem, ale i tak każda z sióstr osobno, a Ty tam - sam, pewnie w nienajlepszej formie. w sumie to niewiem, nie będe zgadywać.Wiem tylko jedno, gdyby ktoś mi wcześniej powiedział, że ta cała przeprowadzka skończy się wyrzutami sumienia. smutkiem, codziennym brakiem czegoś, to nigdy, przenigdy bym do tego nie dopuściła. To smutne, że tak myśle i coraz częściej dochodzę do wniosku, że moje całe życie było oparte na tej pieprzonej wojnie domowej.
|
Dodaj komentarz
