|
Nie da się zapomnieć tamtego miejsca. Tych pustych, szarych ścian, poszarpanej pościeli, metalowych łóżek, gdzie sprężyny w nielicznych zaczęły przechodzić przez materac. Zimny pokój, brak słońca. Jedynie otaczały nas puste bloki, które miały być oddane do remontu. W plastikowych oknach brak klamek, również powykręcane klamki z drzwi i brak zamków. Dość przerażający widok, jak na pierwszy rzut oka. Posiłki? Bardzo skąpe. Można było bez problemu tam się zapisać na miesięczną dietę, po której figura człowieka znacznie się zmieniła. Otoczenie? W miarę dobre, chociaż jeżeli się nie pokazało, kto tam rządzi nie można było mieć spokojnego życia. Nie wolno było się wywyższać nad innymi, ale jeżeli ktoś się Ciebie bał, to było już jasne, że i cała reszta jest w stanie się Tobie podporządkować. Większość pacjentów grała tylko takich wielce odważnych, a kiedy przyszło co do czego płacz i zgrzytanie zębami przewyższało wszystko. Miejsce z pozoru straszne, ale odmieniło jakąś część mnie.
|
Dodaj komentarz
