|
kładę się spać z tym cholernym lękiem, czy budząc się rano, wszystko będzie takie samo jak przed zamknęciem oczu. kładę się spać z myślą, czy nastęnego dnia będę miałą siłę na to, żeby wstać z łóżka i pójść do łazienki. czy nogi nie odmówią mi posłuszeństwa, a ból głowy pozwoli mi na zrobienie sobie śniadania? czy ból pleców pozwoli mi na siedzenie w normalnej pozycji dłużej niż 15 minut? czy będę miała na tyle siły, aby ubrać się i wyjść z domu na spacer? układając się do snu, zastanawiam się, czy kolejny dzień znowu zmusi mnie do przyklejenia sztucznego uśmiechu, zaciskania zębów i ukrywania bólu? a może jutro obudzę się i nie będę czuła żadnego bólu? obudzę się z ogromnym, szczerym uśmiechem, przytulę się do rodziców, pośmieję się z bratem i dziękując Bogu za każdy szczęśliwy dzień wykonam bez problemu wszystkie codziennie czynności? "Jestem tylko ołówkiem w ręce Boga.."
|
Dodaj komentarz
