|
myślę, myślę, że kiedy to wszystko jest już skończone, to powraca tylko przez mgłę, rozumiesz. jak kalejdoskop wspomnień. powraca wszystko, za wyjątkiem jego samego. myślę, że gdy pierwszy raz go ujrzałam, jakaś cząstka mnie wiedziała co może się wydarzyć. i naprawdę, nie chodzi tutaj o jego słowa, czy czyny. chodzi o uczucie, które pojawiło się razem z nim. szalonym wydaje się fakt, że nie mogę być pewna czy kiedykolwiek poczuję coś podobnego. i nie wiem, czy powinnam to poczuć. wiedziałam, że jego świat poruszał się zbyt szybko i spalał wyjątkowo jasnym płomieniem, ale pomyślałam wtedy: "Jak diabeł mógłby pchać mnie w ramiona kogoś, kto przypomina anioła gdy tylko się uśmiechnie?". może to wiedział, kiedy mnie zobaczył. zgaduję, że straciłam wszelką równowagę. I myślę, że najgorszą częścią tego wszystkiego, nie było utracenie jego. tylko to, że zatraciłam siebie.
|
Dodaj komentarz
