|
patrzę na twoje zdjęcie i nie mogę pojąc. jak to się stało, że tak bardzo pomyliłam się względem ciebie? dlaczego pozwoliłam sobie na taką chwilę słabości, która mnie zniszczyła? zastanawiam się również, gdzie miałam wtedy oczy? dlaczego nie zorientowałam się wcześniej, że życie przy tobie było jednym, wielkim kłamstwem? przecież ty nigdy nie istniałeś. bawiłeś się mną. byłam wyłącznie twoją ofiarą. miałeś przy tym jakaś satysfakcję, która sprawiała, że chciałeś coraz więcej z każdą chwilą, a ja? brnęłam coraz dalej w to wszystko. topiłam się w tych cholernych kłamstwach. pozwoliłam sobie na parę chwil słabości, które mnie zniszczyły. nie zdawałam sobie sprawy, jak daleko się posunąłeś w swojej zabawie. byłam w tobie zakochana, zauroczona tobą..a ty posunąłeś się do takich drastycznych metod. jednak liczę na to, że los kiedyś będzie sprawiedliwy i każda łza, ból, rana zostanie wyrównana. liczę na to, że i tobą ktoś tak samo zabawi się, jak ty mną w przez ostatnie lata znajomości.
|
Dodaj komentarz
