|
lśniące oczy bólem poprzecinane...w dal zapatrzone...w pustce dali i mroku światła szukające, światła i ciepła które otuli i rozgrzać się pozwoli, delikatnie i rozkosznie dotknie zmrożonych ust...a gdy mrok rozwieje wiatr, opadnie gęsta mgła a deszcz, który nauczył Cię płakać nagle ustanie- ujrzysz wreszcie gwiazdy, które nauczą Cię znów marzyć i JĄ... wtedy zrozumiesz, że to światło i ciepło tylko w jej oczach pomieścić się umie..."
|
Dodaj komentarz
