Budzę się, 11 godzina, myślę: dobrze, mniej czasu do wieczora, wtedy z nim pogadam.. mijają godziny, niby się uczę, słucham wrzasków matki, wkurwiam się na siebie, że nie ogarniam tych reakcji z chromem i manganem.. Dobrze, że już 18, bliżej niż dalej, tak 18 to przełomowa godzina.. kolejne próby nauki.. 20, 21.. o 22 zaczynam się niepokoić, 23.. szanse są coraz bardziej nikłe. Północ. Już nie wejdzie, nie ma co się łudzić, czas - start. zaczynam kolejne odiczanie, jeszcze tylko 20-kilka godzin, a może jutro nie wejdzie.. Wczoraj też odliczałam 20 kilka, a będzie 40 kilka, jak nie więcej..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!