|
Do Lily jak to kiedyś przeczytasz : Masz rację. Nie kazałaś mi zostać z tobą. W każdej chwili mogłam odejść, po prostu się odwrócić na pięcie i zniknąć. Ale nie mogę. Nie mogę opuścić tak cudownej osoby jak ty. Nawet nie wiesz jakie ty mi szczęście dajesz. Kiedy zamykam oczy widzę jak trzymamy się za ręce i kroczymy środkiem ulicy, widzę jak tarzamy się w sianie, jak się śmiejemy, jakie jesteśmy szczęśliwe. Widzę plac i ławkę na której się podpisałyśmy i na której narysowałam brzydkie pióro. Czuję zapach twoich żółtych kadzidełek, które paliłyśmy i udawałyśmy, że to są papierosy. Pamiętam ten ból w dłoni, kiedy wbiłam nóż. Ale potem pamiętam przysięgę i ból minął. Pojawiło się wtedy szczęście. Kocham te twoje oczy, które widzą w człowieku coś dobrego, czego on sam nie może dostrzec. Ja cię kocham. I może nie będzie nam pisane żyć do końca razem, ale wspomnień nie da się wymazać. Jak będę starą, upierdliwą babcią i moja wnuczka spyta mnie, z kim się przyjaźniłam będą młodą dziewczyną, +
|
Dodaj komentarz
