|
w grudniowe wieczory zostaję sam na sam z rapem, z tym bitem, który tli się z głośników. przemawia do ucha, szepcze, łaskocze, pieści mój umysł. rozszerzają się źrenice, unoszę się wraz z nawijką rapera, który tak perfekcyjnie nawija. jego słowa trafiają prosto w serce i sprawiają, że dostaję skrzydeł. trzęsie całym moim ciałem, obejmuje mnie i nagle czuję się strasznie bezpieczna, bezbronna. i dlatego oddaję się hip hopowi w całości - zmienia bieg mojej historii.
|
Dodaj komentarz
