Kiedy ktoś o To­bie wspom­ni to od­wra­cam głowę w bok. Wte­dy za­cis­kam moc­no po­wieki, aby nie uro­nić choć jed­nej łzy, przy tym również od­czu­wam na­ras­tający, niemalże pa­raliżujący ścisk w gar­dle. A to wszys­tko tyl­ko po to, aby nie ujaw­nić te­go, że da­lej Cię kocham. Każda ko­lej­na łza kon­tras­tu­je mi wspom­nienie Twe­go nieod­wra­cal­ne­go odejścia. I wra­ca świado­mość, że Two­je miej­sce jest te­raz tam, u góry, a nie u me­go bo­ku - tu, na ziemi.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!