|
cz.4 nastał koniec pogrzebu,składane kondolencje,nie masz sił patrzeć w oczy i wysłuchiwać od wszystkich 'przykro mi,trzymaj się'. zostałabyś dłużej,ale nie masz sił. wychodzisz z cmentarza,podążasz w kierunku domu,jesteś tak zapłakana,załamana,że nie wiesz,gdzie idziesz. nie funkcjonujesz tak,jak powinnaś. idziesz dalej,masz myśli,by tam wrócić,ale nie możesz,nie powinnaś. zbliżasz się do domu,rzucasz torbę,kładziesz się na łóżko i zaczynasz szlochać,jesteś tak wykończona,że już nie dajesz rady -zasypiasz. nastaje kolejny dzień,przesiadujesz przez pewien okres w domu,odciągnęłaś się od ludzi,od świata. wieczorami chodzisz na cmentarz,by powspominać wszystko,co z nią przeżywasz. pogodzić do tej pory się nie potrafisz,że jej nie ma.
|
Dodaj komentarz
