|
cz.3 przecież to Ty uratowałeś mnie,gdy upadałam,gdy byłam na skraju śmierci. to Ty ze mną rozmawiałeś,wmawiałeś bym nigdy o Tobie nie zapomniała. gdy czułam,że odchodzę czułeś to samo,widziałeś,jak się wykańczam. płakałeś wraz ze mną,mimo tego, że dzieliły nas te kilometry,nie opuściłeś mnie nawet na chwilkę. byłeś przy mnie,gdy moje serce słabło, gdy ciężko było mi złapać oddech. a ja mam Cię zostawić? nie chcę by cokolwiek Ci się stało! tak chcę Twojego dobra,zgodziłam się na zakończenie tej przyjaźni tylko z tego względu by było Ci łatwiej zapomnieć o mnie. ale nadal nie potrafię się z tym pogodzić,że nie mam już Ciebie,nie mam przyjaciela z którym rozmawiałam o wszystkim i o niczym. po prostu pozostała pustka,ciemność,nicość.
|
Dodaj komentarz
