"nauczył się jej ciała lepiej niż ona. mógł wziąć jej rękę i dotykać nią anny tak, jak ona sama nigdy się nie dotykała, a nawet nie potrafiłaby. tak z nią postępował, że aż łaskotały żyły, tętnice, naczynia krwionośne. bardzo długo jej pokazywał jej własną urodę. wtedy anna zaczęła rozumieć, że jest piękna. piękna nie dla kogoś, a dla siebie. i jeszcze bardziej przeraziło ją, że to wszystko, uderzając o kamień, może się roztrzaskać. lubię swoje życie - prosiła franciszka. to dobrze, przekonywał ją, bo nic innego nie ma. nie lubić go to wyrzec się wszystkiego." -Taras Prochaśko, 'Niezwykli'

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!