|
Siedzieliśmy w parku, zresztą jak zawsze na naszej ławce, jak zwykle kłóciliśmy się o jakieś bzdety, nagle zaczęliśmy rozmawiać o tym że jesteśmy razem a on spoważniał i powiedział: nic juz nie ma - zaniemówiłam, odwróciłam się i poszłam przed siebie, odwracałam się co chwila ale on siedział, postanowiłam sobie że już się nie odwrócę, szłam prosto przed siebie ze łzami w oczach, nagle poczułam jak ktoś łapie mnie w pasie, wiedziałam że to on - słodko się uśmiechnął i powiedział: przeciez wiesz, że żartuję pyszczku, nie potrafię żyć bez Ciebie - zaśmiałam się chamsko i odpowiedziałam: nie odzywaj się do mnie- odepchnęłam go A zaraz wziął mnie na ręce, a dobrze wie że tego nie lubię i powiedział: jak powiesz, że się nie gniewasz to Cię puszczę - uśmiechnął się puść mnie głupku! nie gniewam się wystarczy?- odwzajemniłam. Pocałował mnie delikatnie i puścił - moim brzuchu roiło się od motylków. /heartlise
|
Dodaj komentarz
