|
Siedząc sobie na łóżku, patrzę przez okno. Wszędzie ciemno. W sumie nic w tym dziwnego, jest wpół do trzeciej w nocy. Od paru dni, tygodni nie zasypiam wcześniej niż o 5 rano. Patrzę przez to okno. Czuję się tak jak wtedy, kiedy nasłuchiwałam czy ojciec już śpi, żeby na palcach zejść po schodach i wybiec do Ciebie. Jak wychodziłam wtedy w nocy, czułam taką wolność. Szłam sama po ulicach, nie ważne czy padało, grzmiło, było zimno w pizdu - ja szłam, a chęć nadawała mi myśl, że zaraz pocałujesz moje zimne usta. Jak wracałam o piątej nad ranem, pamiętam, słychać było jak ptaki ćwierkają. Patrzyłam wtedy w niebo, zaciągałam się tym świeżym powietrzem i myślałam: jestem tak cholernie szczęśliwa. Pamiętam jak ciepło robiło mi się na sercu, jak martwiłeś się o to, czy bezpiecznie dojdę do domu. Tak, przy Tobie czułam się bezpiecznie.
|
Dodaj komentarz
