'A ja wciąż dry­fowałam przez życie jak ra­dos­ny pa­ros­ta­tek z przycze­piony­mi do bur­ty roz­bitka­mi, ale żad­ne­go nie za­mie­rzałam brać na pokład. Nie chciałam ni­kogo ra­tować. Ni­kogo uszczęśliwiać. Pragnęłam in­nych emoc­ji. Chciałam, żeby to mnie wspiera­no z na­rażeniem ho­noru i god­ności, na­wet jeśli wpadłabym do ja­kiejś kałuży i chciała po­konać re­kord kraulem. I jeszcze chciałam, żeby mnie przy­tula­no, tak do końca świata i je­den dzień dłużej. '

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!