[1]Ukochałam Cię każdym skle­pieniem ser­ca, od­kry­wałam wiarę w każdej krop­li deszczu i choć cza­sem nadzieja poczuła się sen­na, to nie zap­rzes­tałam cze­kania. Które­goś dnia po pros­tu wróciłeś słowem. Od tam­te­go mo­men­tu nadzieja jest wciąż jak pędzący po­ciąg z dozą sza­leństwa i ani na chwilę nie muszę usy­piać jej śpiewem. Nie pot­ra­fię jeszcze wytłumaczyć tej miłości, ale ma­my cały bos­ki czas, aby opo­wie­dzieć o Niej naszym oczom. Choć może wca­le nie mu­simy? Bo prze­cież, Ona sa­ma jest naszą his­to­rią, wspólną bajką, choć trochę krętą pośrod­ku, z roz­sta­niem od­dzielo­nym już treści­wym aka­pitem, jed­nak z jasną pochod­nią na przyszłość.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!