|
I zawsze kiedy Cię widzę po tak długim czasie, to wszystko wraca. Wszystkie uczucia, myśli, pragnienie. Chcę Cię mieć takiego, jakim jesteś teraz. Wnętrzności prawie wyskakują mi z brzucha. A potem naprawdę jestem wesoła, po raz pierwszy ot tak dawna. Nie śmieję się tylko dlatego, że coś mnie rozśmieszyło na minutę, czy dwie, lub dlatego, że wypada. Śmieję się, bo widzę Cię, jesteś obok. W końcu jesteś obok. Rozmawiam z Tobą, patrzę na Ciebie i mimowolnie uśmiech pojawia się na mojej twarzy. Czuję się wtedy, jakbym mogła zrobić wszystko, nie myślę o rzeczywistości. Nie chcę myśleć o niczym innym, tylko o Tobie. I znowu czuję, że kocham Cię jak nikogo na świecie, że tylko Ty się liczysz. Rozmawiasz ze mną, zagadujesz, wydajesz się miły. Znów sprawiasz pozory. Bo mimo tego, że kurewsko Cię kocham, to z zewnątrz wydaję się niechętna, bo nie chcę znowu cierpieć przez to, że za bardzo przywiązuję się do marzeń. Więc starasz się mnie do siebie przekonać, a ja nie mogę dłużej udawać. / cz.1
|
Dodaj komentarz
