|
Zadzwonił do Niej, żeby powiedzieć o wypadku. Odebrała z uśmiechem na twarzy niczego nieświadoma. Z tym samym uśmiechem wykrzyczała: „Hej! Kochanie!”, a on cicho, ledwo mówiąc oznajmił, że chce jej coś powiedzieć, ale prosi by się nie denerwowała. Zatrzęsły się jej ręce. „Co się stało? Skarbie nic ci nie jest!?”. Była zdenerwowana, wyczuł to. Bał się jej reakcji. Nie chciał by płakała. Powiedział tylko krótkie: „Kocham Cię”, a ona pewna, że to jeden z jego żartów, obrażona rzuciła słuchawką. Na do widzenia dodała tylko: „Jesteś podły! Kiedyś naprawdę Ci się coś stanie, a ja nie uwierzę!”. Ona siedziała z telefonem w ręku pewna, że zaraz znów zadzwoni i przeprosi, a on leżał na ulicy, płakał i krwawił. Nie chciał by się martwiła. Wolał by była obrażona, ale nieświadoma...
|
Dodaj komentarz
