Otoczyła swo­je życie twardą sko­rupką iro­nii, sar­kazmu i obojętności, aby już nie tak łat­wo było ją zra­nić. Zos­ta­wiła tyl­ko małe uk­ry­te drzwiczki, dla naj­bliższych. Lecz oni je przeo­czy­li. Może zig­no­rowa­li? I te­raz tkwi w opa­rach swoich uczuć, mając zbyt mało siły by roz­bić sko­rupkę, cze­kając, aż ktoś zro­bi to za nią i wpuści do jej życia cho­ciaż od­ro­binę świeżego powietrza.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!