Mo­noto­nię cza­su codzien­ności wy­pełniało be­zus­tanne prag­nienie zas­po­koje­nia Two­jej ideolo­gii. Rządziłeś mną codzien­nie, ja da­wałam Ci to, cze­go so­bie zażyczyłeś. Nie widziałeś, że niszczysz mi życie. Liczył się tyl­ko Twój cho­ler­ny egoizm. Niknęłam w przes­tworzach wiel­kości świata, w oczach tłumów moje życie wyglądało dziwnie, w moich uczach takie życie było nauczką na przyszłość.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!