Ja ciebie kocham jak tlen, jak coś nieo­dzow­ne­go. Coś, bez cze­go nie dałbym ra­dy. Co dzień budzę się, biorąc łyk po­wiet­rza - haust codzien­nych spraw. Ty, jak tlen, przepływasz przez mo­je tkan­ki, odżywiasz je, do­dajesz im sił, spra­wiasz, że chce mi się żyć. Ty jes­teś moim sen­sem is­tnienia. Połykam cię ra­zem z mi­lionem in­nych spraw, które wy­puszczam, gdyż nie znaczą dla mnie nic. A ty zos­ta­jesz we mnie. Zos­ta­jesz już na zaw­sze. Nig­dy się to nie zmieni. Będę sta­ra i słaba, ale kochać będę cię zaw­sze na no­wo, jak każdy zaczer­pnięty od­dech.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!