Pew­ne­go ra­zu życie ot­worzyło Ci oczy na miłość. Po­kazało Ci jej początek i sposób, dzięki które­mu wyszła Ci nap­rze­ciw. Ob­da­rowało Cię uczu­ciem, którym zaopieko­wało się Two­je niep­rzy­goto­wane na to ser­ce - a więc po­kochałeś. Zesłało Ci na świat osobę, której mógłbyś wy­liczyć, ile ra­zy o niej śniłeś i ile ra­zy zasnąć przez nią nie pot­ra­fiłeś, a później wołać do każdej, na­wet naj­krótszej wspólnej se­kun­dy, aby powtórzyła się jeszcze raz. Ta oso­ba zde­cydo­wała się te­raz na wol­ność, więc nie płacz już, jeśli odeszła. Nieza­leżnie od te­go, ile stron ma nasza wspa­niała opo­wieść, w każdej mu­si też być os­tatnie słowo. I dziękuj, że is­tnieje jeszcze nadzieja, iż które­goś dnia miłość zastąpi smu­tek.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!