|
Szła powolnym krokiem i analizowała, każde jego słowo skierowane w jej stronę. dochodziła do szkoły,
jej idealny świat, który tworzyła w głowie przez droge pryskał z momentem zdjęcia słuchawek.
Musiała wrócić do teraźniejszości. czasem widywała go w tłumie. jej serce biło tak mocno,
jakby zaraz miało wyskoczyć lub połamać żebra. wiedziała, że to coś więcej niż zauroczenie,
a motylki w brzuchu podpowiadały jej, 'tak kochasz go' i znów miały rację. Była świadoma tego, że przeszłość już nie wróci, nigdy.
Nie mogła dłużej zajmować miejsca w sercu dla kogoś takiego,serce zbyt wiele wycierpiało.
Uśmiechała się więc jak najładniej mogła i starała się wmówić wszystkim, że jest cudownie,
że znowu cieszy sie życiem, choć wiedziała, że okłamuje nawet samą siebie. Tak, bardzo jej go brakowało. / cz.2
|
Dodaj komentarz
