i z każdą kolejną nocą przychodzi to przekonanie, że przecież nie zasnę sama. no i padam wykończona koło 3, 4 nad ranem z popuchniętymi oczami i myślami, którymi nie mam się z kim podzielić i przecież i tak powiem sobie, że to nic takiego i wrócę myślami do jakiejś pięknej chwili, momentu godnego zapamiętania do jakiejś nocy, której nie przespałam dlatego, że byłam zbyt szczęśliwa i nie chciałam jej marnować na coś tak błachego jak sen.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!