|
Weszłam do szkolnej szatni, a On siedział na parapecie z paczką swoich kumpli. Przebrałam się szybko i pobiegłam do Niego, żeby porozmawiać. Przedarłam się przez grono Jego kolegów i łapiąc Go za rękę zapytałam : - Możemy pogadać, to ważne ? - No, ale szybko. - odpowiedział. Zaczęłam mówić o tym, że nie może być przecież aż tak zazdrosny, żeby nie stawiał mi wyborów między Nim, a jakimiś marnymi typami, bo wiadome było, że wybiorę Jego. Mówiłam też coś o tym, że bardzo Go kocham i chcę, żeby to zrozumiał. Żadne słowa do Niego nie trafiały. Nie wierzył w to, że tylko On się dla mnie liczy i tylko na Jego szczęściu mi zależy. Skończyłam swoją gadkę, a On wydusił z siebie : " Masz wolną rękę. Nie będę stał Ci już na drodze. " Pokiwałam głową z wielkim żalem i powiedziałam, że Go kocham. Wzruszył ramionami i z obojętnym podejściem do naszej rozmowy, odszedł do swoich kumpli. Nie wytrzymując już napięcia wykrzyczałam na szatnie pełną ludzi : " Zaufaj mi w końcu, proszę Cię !! " / idzysrlz.
|
Dodaj komentarz
