|
- Hej, Ty płaczesz? - zapytała dziewczyna, wchodząc do salonu. Ramiona chłopaka trzęsły się, ale nie dało się usłyszeć śmiechu. Musiał więc płakać. Siedział na dywanie przed stolikiem, na której paliła się świeczka. Przesuwał palcem nad jej płomieniem, w którym raz na jakiś czas go zatapiał. Poczuła się źle, jakby wcale nie miało jej tu być... że wtargnęła go jego małego, intymnego świata. Zaraz jednak te myśli odfrunęły, jakby jego oddech był wichrem wiejącym w jej stronę. Wciąż jednak nie wiedziała, czy powinna podejść bliżej... Oparł łzę z bladego policzka i spojrzał na nią. Zielone oczy prezentowały się niezwykle pięknie w blasku świecy, ale topiły się w smutku. - Stwierdziłem, że na pogrzebie nie będę miał jak opłakać swojego życia. Dlatego teraz to robię. A.V.
|
Dodaj komentarz
