|
Idę chodnikiem, w ręku trzymając wysokie szpilki, głowa pęka od nadmiernej ilości wypitego alkoholu, a na dworze robi się już jasno. Fryzura się popsuła, czerwona pomadka zapewne zmyła się na ustach tego faceta, z którym chwile pamiętam jak przez mgłę. Makijaż właśnie się rozmazuje, spływa wraz z kroplami łez, których nie mogę powstrzymać nawet na chwilę. Przystaję i siadam na krawężniku, zupełnie nie zwracając uwagi na trąbiące na mnie samochody. Zadaję sobie pytanie - 'kim jesteś?'. 'Bo na pewno nie jesteś osobą, którą byłaś kiedyś' - dodaję po chwili do siebie. Uświadamiam sobie, że się zmieniłam, jego odejście mnie zmieniło. Uświadomiłam sobie, jak bardzo pragnę teraz wskoczyć w dresy, szeroką koszulkę, siąść przy laptopie i wypić dobre piwo. Zastanawiam się dlaczego kogoś gram, bo przecież to jest zupełne odzwierciedlenie mnie, dawniej takie dziewczyny, jak ja jestem teraz, były w moich oczach nikim. Chyba nic już nie zrobię, jedynie mogę mu podziękować, za zrujnowanie mi życia
|
Dodaj komentarz
