kiedyś o Tobie zapomnę. tak, jak zapomina się jak smakowała wczorajsza kawa, albo tak, jak zapomina się o zeszłorocznym śniegu. zapomnę, jaki ból był wymieszany z pierwiastkami szczęścia i jak przyśpieszał oddech. zapomnę pojedyncze słowa, gesty, myśli. wszystko uleci ze mnie, jak życie z człowieka przejechanego przez ciężarówkę. i okaże się, że scenarzysta, który to wszystko poskładał w swej małej główce, nie zrobił kariery, nie zarobił milionów, a zamarzł w parku z butelka taniego wina w ręku. kiedyś zapomnę, jak smakowało Twoje imię. oddam serce w depozyt komuś innemu, komuś lepszemu. szczęście wypełni mnie po brzegi, od paznokci u stop do końcówek rzęs. i będę żyć w spokoju, łykać złudzenia w pigułkach każdego pojedynczego ranka. ale nic nie będzie takie samo jak te nasze chwile. jak nasza samotność we dwójkę, jak nasze bycie razem ale osobno..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!