 |
Jeśli pozwolimy sobie na chwile zapomnienia i odpuścimy to do czego ciągle dążymy i to na co tyle pracujemy, pomyśl jak będziemy się czuli nazajutrz? Pomyśl o ile trudniejsze, po wspólnie spędzonych godzinach i pewnych gestach skierowanych do siebie nawzajem, będzie udawanie, ze nic do siebie nie czujemy, także przy ludziach nie będziemy wstanie okazać samego faktu, ze się znamy. Nawet jeśli jedyne co zrobimy, to zetkniemy się ramionami, lub zwyczajnie zaśniemy obok siebie. To jak wzięcie tej małej cholernej dawki narkotyku, sprawi że będziemy chcieli więcej i znowu wrócimy do tego czego ja pragnę z całego serca się pozbyć. Cierpienia i ponownego nagłego osamotnienia. Wrócę do życiowej monotonności.
|
Dodaj komentarz
