|
Powoli wstałam i ruszyłam do domu. Po wejściu w drzwi, szybkim krokiem przeszłam koło kuchni i uciekłam na górę, by się trochę odświeżyć. W trakcie mojej kąpieli usłyszałam dzwonek do drzwi. Kiedy mama otworzyła usłyszałam, TEN głos. - Dzień Dobry. Jest Natalia ? - Tak, jest. Wejdź. Natalkaa! - Już idę mamo. W jak najszybszym tempie ubrałam się i zeszłam na dół. Kiedy go zobaczyłam, zaparło mi dech w piersiach, nie wiedziałam co robić. - Em, chodź, wejdź, na górę.
Weszliśmy do mojego pokoju. Jak zwykle moje ciuchy leżały wszędzie, na łóżku, fotelu, podłodze. Czułam, że zrobiłam się czerwona ze wstydu. Podeszłam do okna. - Dzwoniła do mnie Monika.. Powiedziała, że już o wszystkim wiesz.. - Tak, owszem, wiem. - Nati, nie chciałem, żeby tak wyszło. Przepraszam, naprawdę. Ja wiem, że moje słowa nic nie zmienią, ale naprawdę jest mi przykro. Po krótkiej chwili, odpowiedziałam, dalej patrząc przez okno - Kiedy zamierzałeś mi powiedzieć? Popatrzyłam na niego. // cz.7
|
Dodaj komentarz
