|
Powoli zapominam jak smakowały twoje usta, zapominam jak wyglądałeś, gdy szczerze się śmiałeś. Powoli zapominam jaka liczba jest pomiędzy 14 a 16 - przecież miałeś 15 lat. Powoli zapominam, co najbardziej we mnie lubiłeś, zapominam, że istnieje niebieski kolor - takie miałeś oczy. Powoli zapominam, co uwielbiałeś robić. Powoli zapominam, że sama w ogóle istnieję, bo przecież żyłam tobą, a odchodząc zabrałeś całe powietrze, którym oddychałam, które było jedynym jakie moje płuca chciały przyjąć.
|
Dodaj komentarz
