duszę się nadmiarem emocji, które wypełniają mnie tak bardzo że zaczyna brakować miejsca. radość, smutek, zazdrość, nienawiść, radość, smutek i tak ciągle, ciągle. dusza się śmieje a oczy płaczą. buzia wesoła a oczy wypełnione łzami. I nie wiem. nie wiem , która emocja jest prawdziwa, właściwa, na miejscu. ale nie! wcale nie jest u mnie źle. wcale nie narzekam i wcale nie chcę się żalić. bo jest ok. tak samo jak było wczoraj czy przedwczoraj. tylko z lekka bardziej nastrojowo. ale wiem że minie. wszystko mija.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!